طراحی بخش اقامتی تفرجگاه ساحلی با رویکرد معماری پایدار(محیط زیست)

معماری موظف است در بالا بردن قابلیت فضاهای زندگی انسان ها برای تلفیق عوامل محیطی، اقلیمی با هم و فراهم آوردن شرایط آسایش در زندگی امروز و فردای بشر، تمرکز کند و در این راه تعادل پایدار نظام های اکولوژی را مد نظر داشته باشد تا به این ترتیب معماری استاندارد شده ی امروز شهرهای ما که فاقد ذوق و سلیقه، ملال انگیز، غیر بهداشتی و بی تفاوت نسبت به ویژگی های محیط است با گونه های پایدار از فضاهای زیستی که متاثر از اقلیم، فرهنگ و دانش های بومی است، جایگزین شود. طرح حاضر با توجه به رشد روز افزون صنعت گردشگری و نیز جهت رسیدن به پایداری محیطی، به صورت یک تفرجگاه ساحلی سازگار با محیط طراحی شده است. تاثیر عامل اقلیم در بنا در جایگیری فضاها و تا اندازه ای در تامین نیازهای گرمایشی مجموعه خود را نشان می دهد. سعی در استفاده از دید و منظر دریا و کوه با قرارگیری مناسب ساختمان ها و فضای تجمع در اکس مرکزی سایت میسر شده است. همچنین تلفیق معماری و لند اسکیپ جهت ترکیب با فضای سبز اطراف سایت مد نظر قرار گرفته است. روند پژوهش این گفتار از جمع بندی تعاریف آغاز شده و با اصول، مبانی و نظریات گوناگون پیرامون طراحی پایدار بسط پیدا کرده است و در نهایت با توجه به نکات گفته شده، طرح نهایی تحلیل و ارائه شده است.